ایمان و باز هم ایمان؛ موهبتی که نمیتوانیم آن را رها کنیم و البته او نیز ما را پس نمیزند. در بطنِ تجارب ایمانی میباید زیست و از آن کام گرفت. لبتر ایمان پر از بوسههای آبدار است و گویی نوشداروییست برای التیامِ بیپناهیِ ما.
درباره این سایت